De dag dat de hel begon was de dag dat ik jou ontmoette. Je vormde je eigen plekje in mijn hoofd en je beloofde mij dat je nooit zou gaan, Beste vriendinnen voor altijd. Je zag dat ik onzeker was en je zij me "ik zal je helpen schat". stop gewoon met eten en snel zul je perfect zijn.
Nee vertelde ik de stem, dat slaat nergens op. Maar elke keer als ik jou tegensprak, sprak je harder terug. Dik zwijn! Luister nou eens. Je bent veelste dik! En elke keer dat jij dat zij geloofde ik het een beetje meer, waarom doe je dit nou? Waarom?
elke ochtend stond ik dan op, en elke keer steeds ongelukkiger. 'vandaag hoef je niet te eten, je zult trots zijn' zij je dan. ik knikte gehoorzaam ja. ik hou van jou ana, je bent er altijd voor mij. Je bent de enige die mij nooit in de steek zal laten. Maar waarom haat ik jou dan teglijkertijd? Ik weet het nu ook niet meer.
Ik wil jou niet loslaten, je voelt vertrouwd en fijn.
'eten maakt je dik en zwak' vertelde je me keer op keer. dat weet ik ana, dat heb je al gezegt. en ik beloof je dat ik je gehoorzaam. dat weet je toch
diep van binnen weet ik dat je liegt, maar waarom ben je dan zo overtuigend? ik moet je wel geloven want jij bent veelste sterk, sterker dan ik. sterker dan ik ooit zal zijn. want hoe langer jij bij mij bent hoe zwakker ik word. ik wil je vragen om voor altijd bij mij te blijven, zodat jij mij dun kunt maken maar dat is wat jou voedt, dat is wat jou nog sterker maakt. Ik durf je niet los te laten, want wat als jij weg bent? Dan gaat alles mis. Wat als ik nog verdrietiger word? Wat als ik ineens dik word? Zonder jou heb ik geen controle, als ik eet verlies ik de controle. Ik wil de controle hebben. Dus ik eet niet.
laat me gewoon slapen, even rust. een uit knopje. maar dat is er niet dat weet ik. er is wel een uitweg, daar heb ik vaak over gedacht. misschien is dit de juiste weg?
ik weet het ook niet meer, oke?
kan ik je niet heel even uit mijn hoofd halen? Heel eventjes maar? Even mijn gedachten bij iets anders dan eten. NEE roep je dan. dan sla je door, dan verlies je de controle. dan word je dik.
laat het eten staan vandaag, je zult trots op jezelf zijn. ik wel in iedergeval.
zo gezegt zo gedaan. ik liet mijn eten staan...
je had mij iets beloofd weet je nog, je zou trots op me zijn. ik heb niks gegeten vandaag maar ik heb geen een compliment gehad. het enige wat ik hoor is 'het kan nog beter, je bent te dik'
al snel pak ik iets te eten uit de kast ik ben er klaar mee. maar al snel straf jij mij met het bevel 'steek je vinger in je keel nu!
zo gezegt zo gedaan, vinger in de keel, eten eruit. wegspoelen met de kraan
elke dag moet ik van jou wel 5 keer op de weegschaal staan! Elke ochtend sta ik met doodsangsten voor de spiegel want wat als ik ineens zwaarder ben! Elke keer dat ik in de spiegel kijk zie ik mezelf dikker en dikker worden, terwijl ik diep van binnen weet dat ik magerder en magerder word. als ik dan ben afgevallen, voel ik 2 seconden van blijdschap. dat verdwijnt snel want realiteit slaat me in mijn gezicht. ana
'BEN JE NU BLIJ?' riep jij dan naar mij. je bent maar 1 kilo afgevallen! Dat is toch veelste weinig. Komop! Nog minder eten en meer sporten.
zo gezegt zo gedaan, en hoe minder ik at, hoe verder mijn concentratie te zoeken was.
wat haat ik jou, wat haat ik jou! Wanneer ben ik goed genoeg? Ja ik ben een mislukkeling dat heb je me al tig keer verteld! Hoeveel moet ik dan per dag afvallen? Wanneer ben ik goed genoeg voor jou? Vertel het me nou... ik wil zo graag goed genoeg voor je zijn...
ik weet dat ik het niet waard ben om te eten. Dikke mensen zoals jij mogen niet eten, zoals jij me altijd verteld. Het komt allemaal goed liefje geloof me nou, kijk in de spiegel en je honger zal snel verdwijnen, vet varken.
Ik ben zo moe ik kan niet naar school, ik ben veelste zwak. een week niets gegeten, kan ik dit nog? het doet pijn, maar de uithongering voelt goed. ben ik gek aan het worden?
Wat zou mijn klas denken als ik vandaag niet kom? Ze zullen mij vast raar vinden. mens eet gewoon! Denken ze vast.
geen zorgen lieverd droog je tranen, wanneer je weer dun bent kun je weer naar school. ze zullen opkijken! je zult voor het eerst in je leven mooi zijn.
je geeft me motivatie om door te zetten, ik wil ook wel eens voelen hoe het is om mooi te zijn! Maar ik haat je...
ik heb zo'n honger Ana alstjeblieft... laat me eten. maar nee dat zul jij me nooit laten doen. je haat me met heel jouw hart. het liefst zie je me lijden, met pijn en verdriet. soms heb ik zin om nu lekker wat te eten te pakken maar ik weet al wat jij dan gaat zeggen. dikzak! Je verliest controle! Je kan het niet weerstaan dus je bent een zwakkeling! Een mislukkeling!
en dan sta ik weer met mijn gezicht boven de wasbak. nee, nee ik laat het eten staan. nog een weekje zonder eten. dan is ze trots op mij. ben je dan trots op mij?
wanneer ben ik nou dun genoeg voor jou? Zeg het me nou, wanneer. wanneer heb ik genoeg afgevallen, wanneer ben ik perfect? Nooit. roep je hard en kil, dat is het probleem. je bent lelijk, je bent pas mooi als je niks weegt, als je dood bent.
je honger zal snel stillen liefje, geloof mij nou maar. nee ana ik geloof je niet. maar ik kan je nogsteeds niet laten gaan... ik weet dat je me dood wil, dat is jouw doel. je gaat me nooit perfect vinden en ik kan je nogsteeds niet loslaten
je bent mijn houvast en jij bent mijn controle, en ik haat het.
10 kilo in 2 weken kwijt, het had het dubbele kunnen zijn, zij jij.
je pakt alles van mij af, ik zal nooit dun genoeg zijn voor jou. al weeg ik maar een kleine 30 kilo, het is nogsteeds 30 kilo teveel. 30 dikke vette kilo's
ik kan vechten wat ik wil maar jij vecht dubbel zo hard terug. Ik kan je niet aan dat weet ik wel.
jaren lang ruineer jij mij, kan je niet heel even gaan? Je verpest mijn jeugd met uithongeren en depressie en ik wil dit echt niet meer!
2 weken niks gegeten het word hoog tijd. ik stop wat in mijn mond, vol spijt.
direct daarna sta ik bij de toilet. alles komt eruit. ik kan dit niet ik kan dit niet.
elke keer als ik eet, voel ik me als een mislukkeling.
dat ben je ook
weet ik ana
weet ik
hier moet een eind aan komen en wel meteen! Jaren van uithongeren, braken en verschillende pillen zijn voorbij. Ik neem gewoon in 1 keer zon heel potje met afslank pillen. dan is het voorbij... toch?
maar nee, tot mijn schrik staan er ineens 2 politie agenten voor mijn deur. voor een melding van een zelfmoordpoging. wat? hoe dit ineens. mijn leven viel ineen, voor zover dat nog mogelijk was. ik wil helemaal niet naar de psychiater!
Er werden me van allemaal medicijnen voorgeschreven en ik volgte het niet meer. boos en huilend stond ik op IK HOEF GEEN HULP en ik liep weg, sloeg de deur dicht. ik sloeg alle hulp van mij af. 'als je zo door gaat nemen we je gedwongen op!' werd er naar mij geroepen. ik wil alleen hulp van ana! Waar ben je nou ana? waar ben je als ik je zo hard nodig heb!
Laatste poging, doe je best. Je wilt dit leven niet. maak er toch een eind aan! dat is veel makkelijker!
maar inplaats van dat ik mijn leven verliet, verliet ik mijn huis, en deed ik mijn moeder pijn. Ik belandde in een kliniek.
Nou start ik eindelijk na 5 jaar met een zeer intensieve eetstoornis behandeling in een kliniek. Ik realiseer mij dat ik dit mijn moeder niet kan aan doen en hulp moet aannemen. zoals mijn dokter zegt: "eetstoornissen gaan niet over, zonder profesionele hulp zul je er niet vanaf komen". zonder gedwongen hulp overlijd je misschien. Bezuinigingen in de zorg verpesten veel eetstoornis en depressie hulp. Opnames zijn bijna onmogelijk, en word je opgenomen is het voor crisis en dan maar voor 1 weekje. Heel af en toe word je nog opgenomen, maar dat zal in nederland 5% van de mensen met eetstoornissen zijn, waaronder ik. Hulp is goed, zonder hulp overleef je een eetstoornis sowieso niet.
mensen onderschatten een eetstoornis. Er zijn gemiddeld 5 tot 10 sterfte gevallen per jaar aan alleen anorexia. Eetstoornis NAO nog meer, en dan heb je boulimia nog. er moet meer hulp gegeven worden aan eetproblematiek! Het is tegenwoordig heel lastig om hulp te krijgen. Heb je alle symptomen van anorexia behalve ondergewicht, of ben je gewoon nog ongesteld? Val je ineens onder het labeltje eetstoornis 'niet anderzins omschreven' en krijg je dus amper tot slechtere behandeling, terwijl je een behandeling voor anorexia gewoon nodig hebt! Ik vind dit persoonlijk niet kunnen
dit was raar, en zwaar om te schrijven. misschien ook raar om te lezen. het is raar om zo je verhaal openbaar te zetten, maar ik wil het delen. Niet perse omdat ik wil dat mensen het weten, helemaal niet. maar ik wil dat mensen eetstoornissen beter begrijpen, en misschien minder snel conclusies trekken! Ik hoop dat ik mijn doel een klein beetje heb bereikt met dit artikel! Het was bijzonder om te schrijven, maar ik ben blij dat ik klaar ben!
liefs,
mel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
bedankt voor je reactie!