zaterdag 20 september ( de dag dat ik dit schrijf) was het dan zo ver, een droom die uit kwam, les van de koningin van de moderne dans, Isabelle Beernaert!
We moesten lang reizen, 107 km. Maar dat was het zeker, maar dan ook echt zeker weten waard!
Om 11 uur begon de workshop, het was voor anderhalf uur ingepland, maar isabelle wou steeds nog verder met de choreografie, dus uiteindelijk hebben wij 2 uur gedanst!
We begonnen met een warming up, daarna gingen we ons door de zaal verplaatsen in groepjes van drie, van rechts naar links van links naar rechts. Ze liet ons wat bewegingen zien en dan moesten wij dat ook doen, zonder veel tijd te hebben om na te denken of te oefenen, 1 keer voor en doen. Zoals isabelle zelf zij: "in een choreografie heb je geen tijd om na te denken wat komt er nu, je moet het gewoon doen."
Toen zijn wij begonnen aan de choreografie en wat was hij mooi! Zoals al haar choreografieën.
Ik bedoel, hoe leuk is het om te kunnen zeggen: "ik heb een choreografie aangeleerd gekregen van Isabelle Beernaert"
Ze geeft op zo'n fijne manier les, streng, maar niet gemeen. Het is wel echt boom boom boom en door, je merkt wel echt het niveau. Een keer laten zien en het meteen dansen. Ze vertelde ook veel dingen over expressie en grote bewegingen, en ze gaf ons tips over het doorademen tijdens het dansen en niet inhouden. Niet bang zijn om jezelf te laten zien of om je open te stellen.
Aan het eind ben ik op dr af gestapt en heb ik een knuffel van haar gekregen, mijn ogen schoten automatisch vol. Ik vertelde haar dat ze een dansinspiratie is voor mij, een hele grote. En toen zij ze iets heel moois tegen mij wat ik nooit zal vergeten...: "Jij bent zelf een inspiratie"
Dat vond ik zo mooi.
Ik vertelde haar mijn verhaal over dat ik altijd danseres had willen worden maar dat ik altijd op dansscholen was gepest dat ik toch te slecht was. En Isabelle pakte me vast en ze zij "Je moet je niet laten tegenspreken door mensen die alleen maar iets negatiefs te zeggen hebben, je kunt het bereiken en het maakt niet uit of je er 1 jaar over doet og 6, maar je kunt het wel bereiken. Ga alstjeblieft dansen en laat je niet stoppen" En toen gaf ze mij nog een knuffel. Dit kan ik nu gewoon ook zeggen tegen de mensen die eerder altijd tegen mij zeiden dat ik te slecht was,
Ze noemde ons ook dansers, klinkt overdreven, maar zoiets betekend heel veel voor mij, om danser genoemd te worden door zo iemand.
Ze zij tegen ons dat wij haar inspireerde, heel lief!
bij de college heeft ze zoveel moois verteld, dat ze op dr 6e / 8e al op een internaat ging speciaal voor dans, weg van haar ouders. elke week, hele week. en al op zo'n jonge leeftijd naar parijs, terwijl haar ouders in vlaanderen woonden. Ze vertelde over een hele erge knieblessure, al het kraakbeen uit haar knie was weg en ze kon haar been niet buigen, ze kon kiezen spul erin te laten spuiten en nog maar 2 jaar te kunnen dansen en dan nooit meer, of rust houden en laten aangroeien, en heel lang wachten. Dat heeft ze gedaan en toen kon ze weer rustig aan opbouwen en aan de slag!
Aan het einde kon je nog met haar op de foto en toen ik wegging en ze mij nog een knuffel gaf fluisterde ze me in mijn oor "succes"
Kortom: Mooiste dag van mijn leven!
Ik vond het een super inspirerende dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
bedankt voor je reactie!