fanfiction cinemstes deel 4

wat vooraf ging:
ik schrik even, ik wil niet naar een kliniek. maar dan besef ik dat ik ook niet meer in het ziekenhuis wil liggen, misschien is een kliniek dan toch beter...

ik zit bij kelvin en peter thuis. we zoeken naar een goede kliniek in de buurt. peter belt verschillende klinieken terwijl kelvin ze opbelt. ik ben niet blij, totaal niet blij. eerst dacht ik dat het misschien wel goed was om naar een kliniek te gaan, maar nu ik weer bij peter en kelvin thuis ben verlang ik er naar om hier weer te slapen. ik zucht en zeg "kan ik alstjeblieft niet gewoon hier blijven?" peter en kelvin kijken me aan "het spijt me brooke" zegt peter. "wij zouden het ook liever hebben maar je moet eerst herstellen, wanneer je bent hersteld kun je weer bij ons komen". de tranen springen in mijn ogen. "ik hoef niet te herstellen! het gaat al beter met me" kelvin kijkt me aan "ging dat maar zo snel, maar helaas is anorexia niet zo makkelijk om overheen te komen". ik zie zelfs een beetje verdriet in kelvin's ogen. "maar, ik wil echt niet weg..." en ik kan de tranen niet meer tegenhouden, ze stromen over mijn wangen." kelvin knuffelt me en droogt mijn tranen. "hee rustig maar, misschien valt het wel mee, misschien hoef je niet zo lang te blijven." ondertussen is peter alweer aan het bellen met de volgende kliniek. ik hoor hem zeggen "oke bedankt! dan komen wij morgen even langs" en hij hangt op. "goed nieuws" zegt hij "ik heb een kliniek gevonden en je mag je morgen al inschrijven!" zegt peter vrolijk. goed nieuws? goed nieuws? dat is helemaal geen goed nieuws. peter ziet de angst in mijn ogen en zegt "hee realiseer je je wel hoe eerder je in een kliniek terecht kan hoe eerder je er weer uit mag? in een kliniek kom je toch wel dus waarom niet zo snel mogelijk." zegt peter. hij heeft gelijk, daar had ik nog helemaal niet aan gedacht. ik vraag aan hem " weet je ook hoelang ik daar moet blijven?"
"waarschijnlijk twee maanden" zegt hij. ik ben opgelucht, dat valt nog mee.
"nou komop, nu gaan slapen. je voorlopige laatste nachtje bij ons voordat je morgen weggaat" zegt kelvin en hij tilt me over zijn schouder heen. ik schrik, wat doet hij nou. maar ik vind het niet erg. voor het eerst in dagen lach ik weer. terwijl kelvin me naar de logeerkamer brengt, kijkt peter ons na. hij zegt in zichzelf "wat ga ik haar de komende twee maanden missen"

de volgende dag
"hier moet het zijn" zegt peter terwijl kelvin uitstapt en de deur voor mij openhoud.
ik slik even, het gaat nu echt gebeuren. terwijl wij naar binnenlopen kijk ik om me heen. we moeten wachten want de vrouw aan de bali is aan de telefoon. mooi, dan heb ik even de tijd om de omgeving in mij op te nemen. "kan ik u helpen" zegt de mevrouw opeens. ik schrik op. gelukkig red kelvin mij en zegt "we komen hier voor brooklyn, we hadden gister gebeld" de vrouw kijkt op haar papiertje. "ah brooklyn van der kamp, juist ja. ik ben annelinde" zegt de mevrouw en ze steekt haar hand uit. ik tril een beetje terwijl ik haar mijn hand geef, ze ziet het. " je hoeft niet bang te zijn je bent hier omdat wij jou kunnen helpen." ik knik. ondertussen geeft ze kelvin en peter ook een hand.
we lopen achter haar aan naar een klein kamertje. "dit word jou slaapkamer de komende twee maanden. ik zal je de gezamelijke keuken en woonkamer laten zien, dan kun je daarna de andere meiden ontmoeten." ik knik gehoorzaam en loop mee. de woonkamer en keuken zijn best groot, het zit allemaal in een ruimte.
er komt een meisje binnenlopen, de vrouw van de bali zegt "ah linda een goed moment om je voor te stellen aan het nieuwe meisje." ik kijk het meisje aan, wauw ze is echt dun, haar ribben steken uit en haar benen! wauw ik heb nog nooit zo'n grote thigh gap gezien. ik wou dat ik zoals haar was. ik steek me hand uit en stel me voor "hoi linda ik ben brooklyn." zij steekt ook haar hand uit. "hee brooklyn! of mag ik je brooke noemen? welkom! we gaan vast superveel lachen samen" wauw hoorde ik dat nou goed, ze mag mij! ik heb me eerste vriendin al gemaakt. "nou aangezien jullie het nu al zo goed samen vinden, mag je als je wilt ook bij linda op de kamer slapen." zegt de vrouw lachend. linde die kijkt al helemaal blij "jaaa! wil je dat brooke? het lijkt mij supergezellig!" ik knik hard "jaa gezellig!"
de mevrouw knikt. yes, misschien worden het dan toch nog twee leuke maanden.
kelvin en peter stonden er de heletijd bij, ze lachen. "zo te zien red jij je hier wel." zegt kelvin lachend. "ja, maar jullie komen me toch wel opzoeken he?" vraag ik.  "ja natuurlijk! we laten je niet alleen hoor!" zegt peter.
ik ben blij... misschien was het toch wel een goed idee

word vervolgt!