fanfiction cinemates DEEL 5

wat vooraf ging
ik ben blij... misschien was het toch wel een goed idee

ik zit met linda op onze kamer. peter en kelvin zijn al weg. "dus linda, hoelang zit jij hier al?" linda kijkt mij aan "al een half jaar, ik zit op de helft" wow een half jaar? "wow dat is lang! ik hoef maar twee maanden" dat van mij is niks vergleken met haar. linda kijkt droevig "tja tis zoals het is he, maar he we gaan er samen twee leuke maanden van maken!" ik knik, gelukkig iemand die mij begrijpt. "laten we nu maar gaan slapen, de lichten gaan hier standaard om 9 uur uit..."
"9 uur? zo vroeg?" linda knikt "yep, omdat genoeg slaap gezond voor je is, blablabla" we schieten in de lach. "nouja dan doen we dat maar he, slaaplekker lin" ik hoor linda zuchten "slaaplekker brooke" de lichten gaan uit

de volgende dag
"brooke! brooke sta op" hoor ik linda lachend roepen. "het is bezoekuur en je twee vrienden zijn er, hoe heette ze ook al weer? peter en?" ik sta lachend op... ze zij vrienden... "en kelvin" zeg ik met een grote glimlach. we kleedden ons beide aan terwijl we door kletsen over kelvin en peter. ik laat haar een filmpje zien van de cinemates en we liggen helemaal dubbel. de mevrouw annelinde komt binnenlopen en we hebben nogsteeds niks door. "zo zo dames mag ik misschien ook meelachen?" maar we komen niet meer bij. "bezoekers zijn er" zegt annelinde, ze krijgt geen reactie van ons en zucht. "ach ze komen vanzelf wel"
eenmaal in de woonkamer zie ik peter en kelvin daar zitten. ik loop nu hand in hand met linda, al ken ik haar maar een dag. ze is nu al mijn beste vriendin, ik heb nog nooit zon goede vriendin gehad. ik spring op kelvin en peter af en ik geef ze een knuffel " KELVIN PETER!!" roep ik lachend. ze lachen terug en omhelzen mij. "hee hoe gaat het?" vraagt kelvin. "het gaat SUPER! linda en ik hebben zoveel lol samen" peter lacht "geweldig om te horen dat je het hier zo leuk hebt!" ik knik en er komt een brede glimlach op mijn gezicht. "bedankt dat jullie mij zo erg geholpen hebben" kelvin zegt "geen dank joh, je bent een lief meisje en jij verdient de aandacht van mensen die om je geven" ik lach. "ik heb een nieuwe beste vriendin, linda! jullie hebben haar gister al ontmoet."
"hoi linda!" zeggen ze in koor. ze kijken elkaar aan en schieten in de lach. wat vind ik ze eigenlijk leuk.
"tijd om te wegen!" hoor ik mevrouw annelinde roepen." ik schrik, huh wegen? linda ziet mijn verbaaste blik en legt uit " elke ochtend en avond moeten we wegen om ons gewicht bij te houden, alleen de nieuwe zoals jij mogen hun eigen gewicht nog niet zien, dus er word een handdoek over de weegschaal gelegt." ik kijk haar raar aan "waarom mag dat niet?" linda gaat recht op zitten. "omdat je jezelf anders te zwaar kunt vinden, en dat geeft juist moed om je eetstoornis door te zetten in plaats van af te helpen." ik knik, dat is begrijpelijk.
terwijl wij onze kleding uittrekken en in onze ondergoed staan, lopen wij naar de kamer toe waar geweegt word. linda vraagt "mogen wij alstublieft voor een keer samen naar binnen, dan kunnen wij elkaar steunen." annelinde zucht "vooruit, maar niet altijd"
we lopen hand in hand binnen. Linda gaat eerst. je kunt zien dat ze het gewend is want ze gaat meteen omgekeert op de weegschaal staan, dat moet omdat ze dan kunnen zien dat ze haarzelf niet zwaarder probeert te maken. daarna ben ik, voordat ik op de weegschaal stap bedekken ze de weegschaal met een handdoek. ook ik stap omgekeert op de weegschaal.
nadat we hebben gewogen is het bezoekuur voorbij. peter en kelvin vertrekken weer en ik blijf weer alleen met linda achter.

twee maanden later
vandaag is dan de dag aangebroken, ik ga terug naar de cinemates. maar linda... ik ga haar zo erg missen. ze is in korte tijd heel speciaal geworden, mijn beste vriendin. peter en kelvin hadden voorgesteld dat ze mijn koffers inpakte, zodat ik nog tijd had om afscheid te nemen van linda. "ik ga je zo erg missen" zeg ik huilend. "ik jou ook, nu ben ik weer alleen, dankzij jou was ik gemotiveert om door te zetten en nu?" ik kijk haar aan. "lieverd we houden contact, zet alsjeblieft ook zonder mij door, als je het niet voor jezelf doet doe het dan voor mij." ze knikt en samen huilen we nog voor tien minuten verder. we knuffelen elkaar tot peter ineens zegt "euhm ik wil het moment niet verstoren maar brooklyn we moeten gaan, anders missen we de trein naar amsterdam" ik knik. ik geef linda een kus op haar wang en loop naar kelvin en peter. "linda droog je tranen, ik kom zovaak als ik kan en wanneer je hier weg mag gaan we supervaak afspreken!" er verschijnt een lach op lindas gezicht. "dat is een deal" zegt ze lachend door haar tranen heen. en ze kijkt me na terwijl ik wegloop

het is vrijdag, het is alweer twee dagen geleden dat ik linda voor het laatst zag, het afscheid. er is geen moment voorbij gegaan dat ik niet aan haar dacht. peter en kelvin hadden het wel door, ze maakte zich zorgen. maarja wat kunnen hun doen, ze kunnen haar daar moeilijk weghalen en meenemen. "brooke we hebben een verassing voor je, een hele leuke verassing" hoor ik kelvin zeggen. ik denk in mezelf, wat voor verassing zou mij blij kunnen maken. ik vraag "wat is het?" kelvin lacht "kom maar eventjes mee dan laat ik het je zien" hij sleurt me van mijn bed af en neemt me mee. ik loop de woonkamer in en zie daar peter met zn rug naar me toe staan, en er staat een meisje naast... is dat... "LINDA!" linda draait zich om en begint te schreeuwen. we rennen op elkaar af en omhelzen elkaar, we laten niet meer los. tranen die vloeien en door mijn tranen heen zie ik kelvin en peter met een grote lach op hun gezicht. kelvin zegt "we hebben geregeld dat linda hier mag blijven, voor 1 weekje." mijn dag kan niet meer beter worden, want het heeft dat punt al bereikt.

word vervolgt!