wat vooraf ging:
mijn dag kan niet meer beter worden, wat dat punt heeft het al bereikt.
ik kijk in de spiegel, ik zie dr niet uit! linda en ik werden net wakker, kelvin en peter lieten een briefje achter dat ze even naar de supermarkt zijn. terwijl linda en ik ons klaarmaken voel ik mij opeens niet goed. "brooke gaat het wel?" vraagt linda bezorgt. "ja het gaat wel"
we gaan samen op de bank zitten tot we opeens peters oh zo opvallende lach horen. "ah ze zijn er weer" zegt linda terwijl ze vrolijk opstaat. ik niet, ik blijf zitten, heel stilletjes. "er is wel wat of niet soms?" ik knik. "linda, ik wil dit niet meer, ik wil niet meer leven" linda kijkt me aan, ze staat op het punt om iets te zeggen tot kelvin vrolijk zingend naar binnen komt lopen "maybe its the way she walked" zingt hij. linda houd haar mond.
"hello lady's!" roept kelvin. "we hebben weer melk op voorraad hoor! who wants some?" vraagt hij. linda steekt meteen haar hand op "ik! ik!" kelvin gooit lachend een pak melk naar linda toe. "jij dan brooke?" vraagt peter. ik mag niet opvallen, dat het niet goed me mij gaat. "ja graag" zeg ik terwijl ik een neplach opzet
ik zit op mijn logeerbed. linda peter en kelvin zitten in de woonkamer tv te kijken. ik zij dat ik moe was. dat ben ik niet, ik zoek gewoon een manier, een manier om mijn leven te eindigen. ik moet natuurlijk wel een afscheidsbriefje maken voor peter, kelvin en linda. ze hebben mij zo erg geholpen, ik ben ze niet normaal dankbaar.
lieve kelvin, peter en lindađź’‹
het spijt mij dat het zo moest lopen
ik schrijf deze brief om gedag te zeggen. huil alsjteblieft niet om mij, ik wil niet dat jullie verdrietig zijn. ik wil dat jullie mij herrinneren doormiddel van de leuke tijden. ik wil dat iedereen felle kleuren draagt op mijn begravenis om mijn persoonlijkheid weer te geven. ik weet dat ik soms heel eigenwijs was maar ik ben veilig nu. het spijt me heel erg. maar ik wil dat jullie na het lezen van dit briefje, het briefje neerleggen, weglopen en niet meer omkijken. doe het voor mij. ik was niet goed genoeg voor deze wereld.
please be strong for me
kusjes van brooke
terwijl ik de brief schrijf rollen er tranen van mijn wangen op het briefje, er zit nu een druppel op. een traan van mij, een traan die verdriet weergeeft, kracht. want ik ben sterk, velen zullen nu zeggen van niet, aangezien ik het opgeef. maar ik ben sterk genoeg om een eind te maken aan het lijden. dat is pas kracht. ik pak een tie rip en ik plaats hem om mijn nek. voordat ik hem dicht sluit zeg ik nog mijn laatste woorden. "vaarwel wereld, hallo nieuw bestaan" en ik schuif de tie rip om mijn nek heen. mijn luchtpijp gaat dichtzitten en ik voel dat het nu zo gaat gebeuren. het einde naderd. ik voel mijn geest die verlangt om mijn lichaam te verlaten. ik begin te zweven. ik kijk naar beneden en zie daar mijn lichaam liggen, levenloos. ik drijf langzaam af naar boven, de plek waar ik hoor te zijn. en ik word steeds vager en vager, tot ik helemaal weggevaagt ben. vaarwel kelvin en peter. bedankt voor alles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
bedankt voor je reactie!